Eerste stage dag op de Clarke school, heftig!

Hoi allemaal,

Ik hoop dat alles goed met jullie gaat en wil jullie allereerst bedanken voor de leuke reacties op mijn blog, ik geniet van elke reactie! Ontzettend leuk!

Vandaag was een ontzettend zware en heftige dag. Laura, Jeffrey en ik zouden voor het eerst naar onze stageschool toe. De Clarke school. Dit is een christelijke school op het terrein van Lob Makandra. Er is een nieuw schoolgebouw dat nog niet af is, waar de kinderen les krijgen. Zo doen de WC's het bijvoorbeeld nog niet, zijn er nog niet tussen alle lokalen schotten geplaatst en is er veel te weinig meubilair.
We mochten gister nog niet op stage komen omdat de school toen nog op moest starten. Ook de rest van de week moeten we pas om half 9 komen in plaats van 8 uur. Dit omdat de dag dan tenminste een beetje opgestart is. Aldus de directrice.
Zo kwamen wij vanochtend om kwart over 8 dus op de Clarke school aan. We liepen langs wat lokalen en zagen kinderen rustig achter hun tafels zitten, ze waren iets van het bord aan het overschrijven. Ik slaakte een zucht van verlichting, dit viel mee!
Vervolgens spraken we met een leerkracht en zij vertelde ons dat we wel bij de kleuters, groep 2, stage konden gaan lopen. Dus wij liepen vol goede moed naar het lokaaltje van groep 2. En daar begon de ellende. We kwamen het lokaal binnen en zagen 2 juffen en mega veel kinderen! Na ze allemaal geteld te hebben bleken het er 57 te zijn! En er misten ook nog 2! Op zich is een grote klas dan nog niet eens zo'n grote ramp, maar in dit lokaal stonden ook nog eens veel te weinig tafels en stoelen. Hierdoor moesten de kinderen bij elkaar op schoot zitten, met z'n 3en een stoel delen etc. En ook de juffen hadden geen verstand van het vak. Het enige wat ze deden was keihard schreeuwen tegen de kinderen, het was echt vreselijk.
De dag begon met het zingen van 2 liedjes. Dit maakte dan toch weer wat goed. Als de dag zo verder zou gaan, zou ik mijn negatieve woorden snel terug nemen. Maar, nadat de 2 liedjes gezongen waren, deden de juffen ook niks meer. De ene juf ging een beetje schrijven in een schrift en de andere juf ging bellen omdat ze 5 gemiste oproepen had gehad. De kinderen wisten van gekheid niet wat ze moesten doen en begonnen elkaar te slaan en pijn te doen. Weer andere kinderen lagen te slapen, weer andere kinderen moesten steeds huilen. Het was echt niet best...
Toen een meisje keihard begon te huilen omdat een ander meisje haar geslagen had vroeg de juf ‘wat is er aan de hand?!' het geslagen meisje zei; ‘dat meisje heeft me geslagen!' Toen riep de juf; ‘sla haar terug!' En dan andere meisje sloeg dus keihard terug. Wij stonden echt allemaal met ontzetting te kijken, dit was echt te gek voor woorden!
Vervolgens was het pauze, de kinderen mogen alleen in de pauze naar ‘de wc'. De juffen liepen met alle kinderen naar buiten. Maar omdat de Wc's dus niet klaar voor gebruik waren, liepen alle kinderen een weiland in en gingen daar met z'n allen ‘naar de wc'! Echt heel vies en vreemd.
Toen de pauze afgelopen was, gingen we weer met de kinderen naar binnen. Weer deden de juffen helemaal niks! Ze zaten maar wat te kletsen. Na een tijdje zeiden ze dat de kinderen wel even konden kleuren. Ze kregen allemaal een papier en potloden zonder punten. Wij gingen dus als bezetenen punten slijpen om de kinderen allemaal aan het werk te kunnen zetten. Het lastige is dat de kinderen bijna allemaal geen Nederlands spreken, maar Surinaams. We kunnen dus niet met ze praten!
Maar toen de kinderen tijdens het tekenen wel heel druk werden, kwam de liniaal tevoorschijn. Eerst sloeg de juf een paar keer heel hard met de liniaal op tafel en schreeuwde ze dat de kinderen stil moesten zijn. Maar het werd nog erger. Toen op den duur een aantal kinderen wat naar buiten zaten te kijken begon de juf hun te slaan met de liniaal! Op den duur bleef ze maar door slaan op allemaal verschillende kinderen! Ik stond te koken en had echt de neiging de juf uit het lokaal te schoppen! Het was verschrikkelijk!
Aan het einde van de dag kregen de kinderen nog een lijstje mee naar huis waar op stond welke spullen ze nodig hadden voor het komende schooljaar. (die briefjes moesten wij trouwens schrijven, want dat hadden de juffen dus ook nog niet gedaan).
Nu zit ik thuis en heb gigantische hoofdpijn. Internet ligt er uit en ik ben kapot van alle indrukken die ik vandaag heb opgedaan.
Ik hoop dat we er de komende 6 weken iets van kunnen maken. Ik wil zo graag dingen veranderen, het hele onderwijs omgooien, de leerkrachten eens laten weten dat het niet normaal is hoe ze les geven.. Maar dat kan niet. Meer dan liefde uitdelen kan ik niet.
Een heftig dagje dus! Gelukkig heb ik hier heel veel lieve mensen om me heen waar ik lekker mee kan praten. Dat is heel fijn!
Daarom ga ik straks lekker een van mijn boeken lezen in de hangmat en alles even laten bezinken.
Morgen is er weer een dag en dan ga ik weer mijn uiterste best doen!

Veel liefs en tot snel,
Jits

Dolfijnen gezien en kaaimannen gevangen!

Hé allemaal!

Gister hebben we een super dag gehad! We hebben namelijk een heel leuke trip gedaan. Om 4 uur moesten we bij de Leons Berg in Paramaribo zijn. We gingen, samen met onze 2 reisgidsen, met een bootje over de Suriname rivier varen. De gidsen hadden allemaal lekkere dingen meegenomen, zoals pompelmoes, chips en drinken. De sfeer was ontspannen en gezellig. De bedoeling was, dat we dolfijnen zouden zien. Na een poosje gezocht te hebben zagen we ze dan eindelijk! We hebben helaas niet veel gezien, maar ze waren wel dichtbij! (en ze staan op film!) Vervolgens zijn we bij een klein dorpje aangemeerd. Het was heel bijzonder om zo'n dorpje te zien. Er woonden heel weinig mensen en er hing een ontspannen sfeer. Ook hebben we in dit dorpje papegaaien gezien! Nadat we het dorpje hadden bekeken moesten we in 2 kleine bootjes naar een ander huisje toe. Daar zouden we lekker nasi gaan eten. Het eten smaakte heerlijk! Tijdens het eten merkten we al wel dat er meer muskieten, zo noemen de mensen steekvliegen hier, waren dan op Lob Makandra. Nadat we van onze lekkere maaltijd, rijst met kip, genoten hadden werd het dan echt tijd om richting de kaaimannen te gaan! We hadden onze lange broeken en truien al aangedaan, want er was ons verteld dat je daar in het moeras helemaal lek geprikt zou worden.
Daar zaten we toen in onze bootjes... We gingen best hard, en hadden geen idee of we nou dicht bij de kaaimannen in de buurt waren of niet.. Halverwege de tocht werd er geroepen dat we moesten bukken. Wij snel bukken, en het was net op tijd. We moesten namelijk onder een heel lage brug door. Even later voeren we weer rustig verder. Totdat de boot in een keer wel heel veel snelheid ging maken! We hadden geen idee wat er gebeurde totdat we in een keer omhoog gingen met een flinke snelheid! Wat bleek nou. Het riviertje was onderbroken en we moesten dus over een bult heen ‘varen'. Op deze bult waren wat planken neergelegd en hier voeren we dus gewoon overheen. Halverwege moesten we de boot over de bult heen slepen zodat we aan de andere kant weer verder konden varen.
En toen, na een poosje gevaren te hebben, kwamen we dan eindelijk in het moeras aan. Overal zagen we kleine witte lichtjes in het water liggen, de ogen van de kaaimannen. Stiekem begon ik toch wel een beetje bang te worden. Plotseling begon onze stuurman langzamer te varen en deed tenslotte de motor uit. Hij pakte een stok waar een strop aan zat. Heel voorzichtig deed hij de strop om de kop van de kaaiman en trok hem daarna aan. Binnen no time hing er een grote kaaiman aan de stok te spartelen! Het was doodeng! Ik vond hem echt groot en kon me niet voorstellen dat ik zo'n dier vast zou durven houden! Gelukkig was ik niet de enige die het eng vond ;-)
Maar, wonder boven wonder, iedereen heeft 3 kaaimannen vastgehouden! En het was een geweldige ervaring! De foto's zeggen genoeg!

Vanochtend hebben Jeffrey, Laura en ik geholpen met het inrichten van de lokalen op de Clarke school. De school is echt heel armoedig en grauw. We hebben nu wel een Remedial Teaching lokaaltje ingericht, dit is wel weer modern en vernieuwend.
Ik ben ontzettend benieuwd wat we volgende week gaan tegenkomen.
En straks gaan we lekker pannenkoeken eten! Even lekker iets anders dan rijst en bami!
Vanavond gaan we gezellig spelletjes doen met de mensen in ‘de ruimte'. Ik ben benieuwd of ik Tharan in kan maken met Rummicub ;-)

Dit was het weer even.
Ik hoop dat met jullie ook alles goed gaat & dat jullie mijn blogs leuk vinden!

Liefs Jitske

Fa' waka?

Hier weer een verhaal van mij. Ik beleef hier zo veel (leuke) dingen dat ik elke dag wel een blog wil schrijven! Ik ben benieuwd of ik dat ook zo lang volhoud.. ;-)

Gister was het donderdag. We zouden 's middags naar Paramaribo gaan om ansichtkaarten en souvenirs. 's Avonds zouden we lekker met z'n allen gaan eten en daarna naar ‘Havanna Lounch' toe gaan. Dit is een club waar de mensen salsa dansen. We hadden gehoord dat het ontzettend leuk was en dat er ook veel Nederlandse stagiaires zouden zijn. Dit was dus al een leuk vooruit zicht.
Maar Laura en ik hadden zin om 's ochtends ook iets te gaan doen. Daarom zijn we wat op het terrein gaan lopen en kwamen zo bij ‘de ruimte'. Het centrum voor gehandicapten hier op Lob Makandra. Er zat een groep mensen buiten en we liepen naar ze toe. Nadat we ons aan de groep hadden voorgesteld raakten we met ze aan de praat. Ze vertelden ons waar ze vandaan kwamen, waar hun ouders woonden, wat hun hobby's zijn, welke films ze kijken... Het was ontzettend leuk! Tegelijkertijd was het ook raar en verdrietig. Er zijn daar gewoon kinderen die door hun ouders achtergelaten zijn. De ouders wilden terug naar het binnenland en hun kinderen werden ergens achter gelaten. Het breekt mijn hart als Tharan, een 12 jarig jongentje dat daar woont, vertelt dat ook hij is achtergelaten. Zijn moeder woont in Amerika en hij heeft geen idee hoeveel broers of zussen hij heeft.. Opnieuw wordt mij duidelijk dat de mensen hier echt in een heel andere wereld leven dan wij in Nederland. Opnieuw besef ik dat wij blij en dankbaar moeten zijn met onze familie! Want hier kennen veel kinderen hun ouders/broers/zussen niet eens...
We hebben lang met deze groep gesproken en hebben afgesproken om een keer een filmpje met ze te gaan kijken en zaterdag avond lekker spelletjes te doen. Ik heb een deal met Tharan gesloten dat ik hem in ga maken met Rummicub! Haha.

Nadat we 's middags ons eten op hadden zouden we met de bus naar Paramaribo gaan. We hadden al meerdere mensen gevraagd hoe laat de bus naar de stad gaat, maar ze zeggen dat we gewoon langs de weg moeten gaan staan en hopen dat het niet te lang duurt voordat er een bus komt. Ze hebben hier geen bushaltes en ook geen bustijden. Het kan zijn dat je uren op je bus moet wachten.
Zo zijn wij met goede moed naar de weg gelopen en hebben een plekje in de schaduw gezocht. We waren er van uit gegaan dat we minstens een uur moesten wachten, maar wonder boven wonder kwam de bus al binnen 2 minuten! Bij een bus moet je niet denken aan onze grote, Nederlandse bussen. De bussen hier zijn veeeel stoerder! ;-) Het zijn kleine busjes waar ongeveer 20 mensen in kunnen. Er zit geen deur in de bus, maar gewoon een gat. Dat is makkelijk en ook nog lekker luchtig. Alle bussen hebben dezelfde vorm maar zijn anders ‘gepimpt'. De ene bus heeft van binnen helemaal een zebra bekleding en is helemaal roze van buiten, de andere is groen met allemaal stickers en is grijs van binnen. Geen enkele bus is het zelfde! Vroeger, deden de chauffeurs altijd ‘wedstrijdjes'. Het ging er dan om, wie de stoerste bus had. Het ging dan niet alleen om hoe de bus er uit zag, maar natuurlijk ook wat voor geluid er in de bus zat. Ze begonnen met kleine boxjes, die langzaam groter werden, tot mega subwoofers! De muziek in de bus was toen natuurlijk veel te luid en mensen kregen er zelfs gehoorbeschadigingen van! Daarom is dat toen afgeschaft en klinkt er nu nog een rustig muziekje in de bus. De busreis was een hele ervaring!

's Middags hebben we lekker gewinkeld. We waren met de helft van de groep naar Paramaribo gegaan en de andere helft zou 's avonds komen, zodat we samen ergens konden gaan eten. We hadden bij het onafhankelijkheidsplein afgesproken en dus moesten we daar na het shoppen, en de McFlurry, naar toe lopen. De buurten waar we doorheen liepen, waren niet de meest rijke buurten. Er liepen jongentjes van een jaar of 8 met kratten bier rond, je kreeg van iedereen joints aangeboden, er lagen overal zwervers te slapen op de stoep en het stonk enorm!
Er ligt ook overal afval op straat, en dan ook heel veel! De Surinamers zeggen dat dat komt door alle toeristen. Ik vraag het me af...

Toen uiteindelijk de andere groep er ook was hebben David en Kenneth (een man en een jongen die ook op Lob Makandra wonen, en ons overal naartoe willen brengen) ons naar een Javaans restaurantje. Hier hebben we heerlijk gegeten! Ik had een soort soep met taugé, kip en heel veel groenten, een gebakken banaan en een grote cola voor nog geen 5,-! Het is hier dus heel goedkoop.

Na het eten gingen we dan eindelijk naar Havanne Lounch! We waren ontzettend benieuwd! Toen we aankwamen zag het er direct heel mooi en luxe uit! We gingen met z'n allen naar binnen en kwamen boven in het gebouw in een heel mooie ruimte met een groot balken met tafels en stoelen en een binnen ruimte. Hier was een bar, een dansvloer, een DJ.. Net Nederland zeg maar ;-) We waren als een van de eersten en durfden niet echt voet op de dansvloer te zetten. Daarom bestelden we eerst maar wat te drinken. Toen we lekker aan het drinken waren liepen er een man en een vrouw de dansvloer op. We waren benieuwd hoe ze zouden gaan dansen. En in een keer gingen ze daar toch een potje salsa dansen, dat was echt heel gaaf! Langzaam maar zeker werd het drukker op de dansvloer en iedereen kan hier salsadansen! En niet gewoon de basispasjes of zo, maar echt heel goed! De moed zakte ons in de schoenen en niemand durfde echt te gaan dansen. Want ja, dan sta je daar op z'n Hollands te dansen, daar wordt niemand vrolijk van..
Na een poosje onze ogen uitgekeken te hebben gingen een aantal van ons, waaronder ik, de dansvloer op. We probeerden de mensen een beetje na te doen met hun dans, maar dat viel niet mee! Een vrouw, die ook al een aantal keren de sterren van de hemel had gedanst, sprak ons aan en zei dat ze ons wel wat pasjes wilde leren. Zo gezegd, zo gedaan. Na 10 minuten, kenden we al heel wat pasjes. Dus daar stonden we dan te dansen met ons groepje. We deden ons uiterste best om net zo goed te zijn als de Surinamers, maar helaas dat mocht niet baten.. Toen ik rustig stond te dansen, kwam er een oudere Surinaamse man, van een jaar of 55, naar mij toe en hij wou me wel leren dansen. De groep duwde me in de richting van de dansvloer en zo stond ik een minuut later met Mark, dat was de naam van de man (toevallig!!), op de dansvloer. Ik had geen flauw idee wat ik moest doen en hoopte maar dat ik me zelf niet voor schut zou zetten! Maar het viel heel erg mee! De man leidt, waardoor je gewoon een bepaalde richting ‘uitgeduwd' wordt. Op den duur stond ik daar als een ware Surinamer te salsadansen en vond het ontzettend leuk! Na de man bedankt te hebben hebben we nog even met ons eigen groepje staan dansen en toen zijn we naar huis gegaan. Op de terugweg hebben we nog lekker een patatje gehaald met David (die ons thuisbracht) en zijn daarna heerlijk gaan slapen. Een zeer geslaagde dag dus.

Morgen gaan we op bezoek bij de directrice van de Clarke school en 's avonds gaan we dolfijnen spotten en kaaimannen vangen. Ik ben heel benieuwd!

Bigi brasa!
Jits

Jetlag bijna te boven ;-)

De tijd gaat toch al best wel snel. Het is vandaag al weer dinsdag! En allereest wil ik iedereen bedanken voor de reacties! Ik vind het ontzettend leuk om van jullie te horen :) !

Gister is onze introductie week begonnen. Deze zal duren tot morgen (woensdag).

Jennifer heeft een leuk programma voor ons opgesteld voor de komende dagen.

Gister hebben we het terrein van Lob Makandra verkend. Ik had wel door dat het terrein behoorlijk groot was, maar toen we de rondleiding over het terrein hadden verbaasde ik me elke keer weer! Het terrein is echt heeel groot! Op het terrein staan onder andere; een kinderopvang, gehandicapten centrum, buurthuis, drukkerij, een school (clarke school), kerk, speciaal gebouwde woningen om mensen een degelijke woonplaats te bieden, verhuur appartementen, de woningen van de mensen van ‘Lob Makandra’ en stichting ‘Weid mijn lammeren’. Volgens mij zijn er nog wel veel meer dingen, maar ben ik die vergeten ;-)

Het was ontzettend leuk om te horen hoe Lob Makandra opgebouwd is vanuit het niets. Er was geen geld, alleen een groep enthousiaste en gedreven mensen. Samen hebben ze dit hele bestaan opgebouwd, vanuit het geloof in God! Echt zo inspirerend en bijzonder!

Ook hebben Laura, Jeffrey en ik de Clarke school gezien, hier gaan we stage op lopen. Het is een betonnen gebouw en that’s it. Het is heel erg om te zien dat kinderen geen mooie lokalen hebben, geen materialen, geen computers, geen boeken... Helemaal niets! Ik ben dus ook ontzettend benieuwd hoe onze tijd op deze school gaat verlopen en wat het met ons doet. Vrijdag gaan we op gesprek met de directrice van de school, dus dan horen we vast meer.

Vandaag is Ilse jarig. Ze is 20 jaar geworden en daar hoort natuurlijk een feestje bij! Daarom hebben we gisteravond, nadat we lekker met elkaar buiten hadden gezeten, alles buiten versierd met vlaggetjes en ballonnen. Ilse lag toen al in bed, en wist vanochtend dus van niks. Ook hadden we een taart gebakken en een Surinaamse jurk voor haar gekocht, als verjaardagscadeau. Vanochtend zijn we vol goede moed om half 8 naar Ilse’s huisje gelopen en hebben luidkeels voor haar gezongen. Ze was blij verrast en vond het erg leuk! De taart hebben we nog niet gehad dus daar gaan we straks lekker van smullen!

Vandaag was dus trouwens introductiedag 2. We werden in groepjes in de stad (Paramaribo) gedropt met een kaart en een lijst met opdrachten. De opdrachten waren bedoeld om de Surinaamse mensen en cultuur beter te leren kennen. Zo was een van de opdrachten bijvoorbeeld: spreek iemand op straat aan en vraag hem/haar het Surinaamse volkslied voor jullie te zingen. Dit was echt zo leuk! We waren in de palmentuin, en kwamen daar een man van de beveiliging tegen, we legden hem uit welke opdracht we hadden gekregen en vroegen hem of hij het Surinaamse volkslied voor ons wilde zingen. Natuurlijk wou hij dat doen, en zo stond hij een minuut later uit volle borst het Surinaamse volkslied voor ons te zingen! Natuurlijk stond er een prestatie tegenover, en zo hebben wij het Nederlandse volkslied voor hem gezongen ;-)

Ook gingen we naar een VVV kantoortje om wat informatie te winnen. Zo was een van de vragen die wij stelden, ‘we willen een aantal dingen weten over de president, vice president en nog een aantal politiek belangrijke mensen.’ ‘Oh’ zegt die vrouw, ‘willen jullie de president spreken? Hij is een heel aardige man hoor maar ik weet niet of hij wel tijd heeft en of jullie wel de juiste kleding aan hebben.’ Haha, je kunt dus zo even bij de president op bezoek als je wilt :p

We hebben vanmiddag heerlijk boodschappen gedaan in de ‘Tulip’. Een grote supermarkt in Paramaribo die heel veel lijkt op een Albert Heijn. Alle spullen die je in een Nederlandse supermarkt kunt kopen zijn daar ook verkrijgbaar. Daar hebben we dus even flink ingeslagen voor de komende dagen! De supermarktjes hier in de buurt lijken niet eens op een supermarkt. Het is een oud huisje, waar een aantal stellingen in staan met etenswaren. Deze winkeltjes worden de ‘chinees’ genoemd omdat ze door chinezen gerund worden. In deze winkeltjes zijn er ook geen luxe vriesvakken, maar staan er gewoon een aantal vrieskisten naast elkaar waar dan van alles in ligt. Je moet dus alle vrieskisten open doen om te zien wat er eigenlijk in zit! Ook is deze winkel tegelijkertijd de woonkamer van deze mensen. Dus soms ligt er gewoon iemand op een zak rijst te slapen, midden in de winkel of op een bank achter de kassa. Heel apart om te zien!

Ook als blank, blond, Nederlands meisje word je hier overal nagefloten. Zo ook in Paramaribo vanmiddag. Jeffrey, Laura en ik liepen door de stad. In een keer zei een man tegen Jeffrey ‘Jij bent een rijk man!’ We schrokken ons rot en dachten dat hij ons misschien wel wou gaan beroven. Maar meteen zei die man er achteraan ‘Je bent een rijk man, je hebt 2 vrouwen!!’ Het gaat er hier toch wel iets anders aan toe dan in Nederland.

Aan de warmte moet ik nog steeds wennen. Het is hier enorm vochtig en in de zon kun je eigenlijk niet zijn, het is gewoon te warm!

Oh ja, even voor de mensen waarmee ik skype contact heb; als ik soms plotseling tijdens een gesprek wegval, is de verbinding hier dus weer eens uitgevallen. De verbinding komt dan ook niet weer tot stand en het duurt vaak wel een dag voordat we hier weer internet hebben.

Ik hoop dat het binnenkort weer wat beter is!

Veel liefs,

Jits

Veilig aangekomen!

Hallo allemaal, we zijn in Suriname!

Gisterochtend vlogen we om kwart over 11. De vlucht is rustig verlopen en we kwamen rond half 4 in Suriname aan. De reis was ik toen ook echt wel zat, dus was blij dat ik er uit kon. Toen we het vliegtuig uitstapten brak het zweet me meteen uit, zo warm! Het is hier heel vochtig warm en je plakt binnen 5 minuten aan alle kanten ;-)
Toen we in de rij stonden om door de douane te gaan en onze koffers op te halen, stond er een vrouw achter ons in de rij die ons aansprak. Ze vertelde dat er hier regelmatig koffers gestolen werden en dat we dus goed op moesten letten. Wij schrokken ons een hoedje en zijn dus zo snel we konden naar de ruimte gegaan waar we onze koffers op konden halen. Dit was spannend want het duurde een eeuwigheid (in onze beleving) voordat we onze koffers op de lopende band voorbij zagen komen. Uiteindelijk had iedereen gelukkig zijn koffer.
Vervolgens moesten we de mensen met het ‘Lob Makandra' bordje zoeken, want zij zouden ons naar ons ‘huis' brengen. Gelukkig waren de mannen met het bordje snel gevonden en konden we, verdeeld over 2 auto's richting Lob Makandra.
Tijdens de reis naar onze bestemming, die ongeveer een uur duurde, keken we onze ogen uit. Overal zagen we schitterende natuur! Maar ook waren er veel krottenwoningen waar gezinnen met kinderen in woonden.. Heel aangrijpend om dat te zien. Wij zijn onze mooie huizen gewend, maar dat zie je hier echt niet!
Na een uur kwamen we aan op Lob Makandra. Het is hier heel mooi! Alles is hier verzorgd en netjes, dat is natuurlijk wel fijn ? Jennifer en Eddy, onze contactpersonen hier op Lob Makandra, hebben ons warm welkom geheten. Ze hadden wat boodschappen voor ons gedaan en nasi voor ons besteld, ontzettend lief natuurlijk!
We wonen in totaal in 5 huisjes. Ik woon samen met Laura in een huisje. Het is een klein, maar gezellig huisje, inclusief airco! Heel fijn! En die airco heb je hier zeker wel nodig! Ons huisje heeft namelijk een plat dak waar de zon de hele dag op staat te branden.
's Avonds hebben we nog even lekker buiten gezeten en gekletst. We zijn rond half 10 naar bed gegaan omdat het in ons hoofd toen al half 3 's nachts was (Nederlandse tijd).

Vandaag is het zondag. We zijn vanochtend naar de kerk geweest. Het was zo ontzettend bijzonder! Toen we de kerk binnenkwamen werden we door heel veel mensen welkom geheten en gezegend.
In de dienst zelf werd veel gezongen, en wat klonk het mooi! Er was een bandje in de kerk met een aantal zangers/zangeressen. De gemeenteleden stonden te klappen en dansen... Het was een groot feest!
We hebben in totaal een ruime 2 uren in de kerk gezeten, wat behoorlijk lang was in de warmte. Maar het was het meer dan waard!
Na de kerkdienst zouden we dan eindelijk internet krijgen! Nu hebben we het, maar het werk niet helemaal naar behoren. Het valt vaak uit, wat behoorlijk lastig is.

We hebben zo net geld gehaald en gaan zo even boodschappen doen. (Ik weet het, het is slecht, maar anders hebben we vanavond en morgen geen eten ;-))
Morgen krijgen we een rondleiding over Lob Makandra, het terrein waar we verblijven. Dan krijgen we meer te horen over de scholen waar we na volgende week gaan stage lopen.

Nou, dit was het voor nu.

Liefs,
Jits

Nog 5 nachtjes in ons koude kikkerlandje

Nog 5 nachtjes..

Dan gaan we naar Suriname!

Wat is het toch ontzettend spannend, leuk en bijzonder!

Vandaag ga ik maar eens beginnen met het inpakken van mijn koffer.. :)