Hoi lieve allemaal!

We zijn hier alweer 2 weken. Wat vliegt de tijd!
De afgelopen week heb ik weer veel meegemaakt. Laura, Jeff en ik hebben dinsdag dus onze eerste dag op de Clarke school gehad. We hebben toen in groep 2 stage gelopen. Dit vond ik echt verschrikkelijk en wist niet of ik dit wel 6 weken vol zou kunnen houden.
Daarom hadden we woensdag besloten eens in een andere klas te gaan kijken. Zo kwamen Laura en ik in de eerste klas (groep 3) terecht. Jeff ging in z'n eentje in een andere eerste klas kijken.
Toen Laura en ik binnen kwamen stelden we ons voor aan de juf. Ze ging vervolgens aan haar bureau zitten en zei ‘weten jullie een les of zo? Dan geven jullie het maar'. Ze pakte haar mobiel en ging smsjes typen. Daar stonden Laura en ik. We hadden helemaal niks voorbereid en waren eigenlijk gekomen om een lesdag van die juf bij te wonen. Blijkbaar had de juf ook niks voorbereid en moesten Laura en ik les gaan geven. We hebben de hele dag geïmproviseerd. We hebben drama gedaan, hoofd schouders knie en teen, we hebben gezongen, buiten gespeeld, getekend en nog veel meer. Op den duur waren we echt op van de ideeën en we vroegen aan de juf of zij nog een les had die ze zou gaan geven. Haar antwoord was; ‘nee, laat de kinderen maar vertellen over de vakantie of zo'. Dit hebben we vol goede moed geprobeerd maar de kinderen praten zo ontzettend zacht dat je ze bijna niet kunt horen. Ook zijn de zinnen die ze zeggen grammaticaal niet kloppend en onsamenhangend. Dit was dus geen succes. Een voordeel aan de klas was, de juf slaat niet! Ze schreeuwt wel naar de kinderen, maar er komt gelukkig geen liniaal tevoorschijn. Dit vind ik heel fijn!
De donderdag moesten Laura en ik weer de hele dag lesgeven. Er zijn geen methodes op de school aanwezig, want die komen pas over een maand. Daarom vinden de leerkrachten dat ze geen les kunnen geven.
We hebben ‘bussommen' met de kinderen gedaan. We zetten steeds een aantal kinderen met hun stoel achter elkaar in een lange rij (net als in een bus). Vervolgens gingen we ‘rijden'. Als we dan een denkbeeldige bushalte tegenkwamen lieten we een aantal kinderen uitstappen, de rest van de kinderen moest tellen hoeveel kinderen er eerst waren en hoeveel er nu nog over waren gebleven. De kinderen vonden dit heel erg leuk! Dit gaan we de komende week dus zeker weer doen! Verder hebben we de kinderen een vouwwerkje laten maken, laten schrijven, liederen met ze gezongen etc. etc. Ik merk wel dat de kinderen je heel erg uitdagen. Ze luisteren echt niet naar je als ze weten dat jij ze toch niet gaat slaan. Dit is erg lastig. Wat ik wel merk, is dat de kinderen beter gaan luisteren als je ze helemaal volpropt met complimentjes, ‘goedzo's' en brede glimlachen! Dit is dus een doel dat ik voor ogen houd.
Vrijdag zijn Laura, Jeff en ik druk bezig geweest met het maken van woord- en letterkaarten. We gaan de kinderen leren lezen aan de hand van onze, zelfgemaakte, ‘ik, maan, roos, vis...' kaarten. Ik ben benieuwd hoe dat gaat!

Vandaag zijn we naar de kerk geweest. Het was weer groot feest! We hadden viering van het Heilig Avondmaal. Deze viering gaat heel anders dan bij ons in de kerk. Maar ik vond het wel heel mooi!
We hebben, zoals altijd, veel liederen gezongen en een overdenking gehad. Toen het avondmaalsformulier was voorgelezen mocht iedereen die deel aan het avondmaal wilde nemen naar voren komen. Voor in de kerk stond een hele rij met pastorale medewerkers klaar. Ik ging in een lange rij staan, totdat ik aan de beurt was. Zuster Gloria en nog een zuster, waarvan ik de naam niet weet, wenkten me dat ik bij hen mocht komen. Ik kreeg een stukje matse en vervolgens legden de twee vrouwen mij de handen op. Samen gingen ze voor me bidden en me zegenen. Heel bijzonder!! Toen het gebed afgelopen was mocht ik weer op mijn plaats gaan zitten en moest ik wachten tot alle mensen gezegend waren. Toen iedereen weer zat, aten we allemaal tegelijkertijd onze matse op. Daarna werd de dankzegging over de wijn uitgesproken. Bij ons in de kerk gaat er een grote beker met wijn door de rijen en neemt iedereen daar een slokje uit. Hier kregen we allemaal een soort ‘shotje'. Iedereen kreeg een heel klein glaasje met wijn en dat dronken we ook tegelijkertijd op. Het was heel bijzonder om mee te maken!

Nu doe ik lekker niks en vanavond gaan we met 26 mensen eten bij de moeder van Jennifer (onze contactpersoon). Het wordt vast erg gezellig!

Ik ben benieuwd hoe het met jullie allemaal is en hoop ook van jullie te horen!

Veel liefs en groetjes!
Jits